Μικρέ μου, στάσου!!! Μεγαλώνεις τόσο γρήγορα!!!

Επιτέλους ηλιόλουστη μέρα!!! Κατάλληλη για βόλτα. Λίγα ψώνια - τα απαραίτητα, οι περιττές σπατάλες έχουν κοπεί προ πολλού κι όχι με δική μας πρωτοβουλία, φυσικά-, σίγουρα παιδική χαρά κι έπειτα βλέπουμε…  Ανάλογα πόσο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας. Θέλεις να φορέσεις τις μπλε φόρμες με την κουκούλα που τόσες μέρες με τη βροχή που δεν βγήκαμε είχαν μείνει στο συρτάρι. Ουπς! Πρόβλημα… Μα πότε κόντυναν κιόλας!!! Δεν έχει λίγους μήνες που τις αγοράσαμε… ήλπιζα να τελειώσουμε τη σεζόν χωρίς να χρειαστούμε άλλες. Μικρέ μου πρίγκιπα, μεγαλώνεις…

Μεγαλώνεις, εννοείται, αλλά…  Τόσο γρήγορα!!! Δε σε προλαβαίνω! Στάσου! Μη βιάζεσαι!!! Χαίρεσαι όταν τρως όλο το φαϊ σου και λες ότι θα μεγαλώσεις και θα γίνεις ψηλός και δυνατός σαν τον μπαμπά-είναι ήδη το πρότυπό σου. Αλλά, στάσου λίγο! Δε σε χόρτασα ακόμα σε αυτή την ηλικία. Μα, γιατί διαρκεί τόσο λίγο αυτή η ηλικία;

Είναι ανεξήγητο: μετά την ενηλικίωσή μας για αρκετά χρόνια έχουμε μια σταθερή εικόνα. Δεν αλλάζει παρά ελάχιστα, αμελητέα. Οι γονείς μας; Οι δικοί μου μου φαίνονται ίδιοι τα τελευταία δέκα χρόνια. Εμένα, τουλάχιστον. Εξάλλου, δεν παρατηρείτε πως δυσκολευόμαστε να προσδιορίσουμε την ηλικία κάποιου μεγάλου; Λέμε, «τώρα αυτός μπορεί να είναι 28 ή και 38. Δεν μπορώ να υπολογίσω. Το παιδί του είναι δέκα ετών, αλλά φαίνεται τόσο νέος!  Ο άλλος φαίνεται 55, αλλά και 68 να μου πει, δε θα με εκπλήξει». Όταν όμως πρόκειται για παιδί, δεν μπορείς να κάνεις λάθος. Δεν πέφτεις έξω. Το πολύ ένα ή δύο χρόνια maximum. Δεν μπορείς να μπερδέψεις ένα 5χρονο με ένα 10χρονο. Οι αλλαγές είναι κραυγαλέες.

Και είναι φυσικό. Η παιδική ηλικία διαρκεί λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ζωής μας. Τα βρέφη τον πρώτο χρόνο της ζωής τους έχουν βάλει δέκα κιλά κι έχουν ψηλώσει δέκα πόντους! Για πότε περνάν από τη βρεφική στην παιδική ηλικία και πότε παίρνει τη σκυτάλη η εφηβεία δεν το καταλαβαίνεις!

Γι’ αυτό σου λέω, γλυκέ μου, στάσου! Μ΄ακούς;  Μη βιάζεσαι! Δεν πρόλαβα να αποτυπώσω στο νου μου ακόμα τη μωρουδίστικη μυρωδιά σου! Δε χόρτασα τις ατελείωτες αγκαλιές που μου κάνεις χωρίς καν να στο ζητήσω! Δεν προλάβαμε να παίξουμε με εκείνο το μουσικό παιχνίδι-φακό που είναι για μωράκια, γιατί όταν ήσουν σε ηλικία να ασχοληθείς μ΄αυτό, δεν το ήθελες. Ακόμα δεν τακτοποίησα τις ήδη εκατοντάδες φωτογραφίες σου στα άλμπουμ. Και, μικρέ μου μπόμπιρα, ξέρεις πόσα φορμάκια και ρουχαλάκια έχω ακόμα με το καρτελάκι γιατί όταν ερχόταν η εποχή να τα βάλεις εσύ είχες μεγαλώσει περισσότερο από όσο υπολογίζαμε;

Μεγαλώνεις…  Λες και σε κυνηγά κάποιος…  Ξέρω ποιος. Αυτός που μας κυνηγά όλους μας… Ο χρόνος…  Αλλά εσύ είσαι μικρός και τρέχεις πιο γρήγορα από μένα. Για την ακρίβεια, δε σταματάς να τρέχεις! Εγώ πότε-πότε κουράζομαι και σταματάω να πάρω μια ανάσα… Για πέντε-δέκα χρόνια! Εσύ, είσαι ασταμάτητος! Γι΄ αυτό μεγαλώνεις πιο γρήγορα!

Αλλά, μικρέ μου… Μη βιάζεσαι! Κυλήσου σ΄αυτή την ηλικιακή φάση της ζωής σου κι απόλαυσε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου της! Γεύσου την αγνότητα της παιδικής σου ηλικίας και πιες από το νέκταρ της! Και σου υπόσχομαι: θα κάνω ό,τι μπορώ για να είναι κάθε ένα απ΄αυτά τα χρόνια της ξεχωριστό. Πώς; Δεν ξέρω… Νομίζω, απλά, με την αγάπη μου…