"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Δεν είχε μάτια ο ένας παρά μόνο για τον άλλο. Το χτύπημα του τηλεφώνου του ενός, συνοδευόταν από έντονο καρδιοχτύπι όταν έπαιρνε ο άλλος. Τα παθιασμένα φιλιά ήταν εθιστικά και οι αγκαλιές ένωναν τα σώματά τους κάνοντας τα ένα. Ταξίδευαν με τη σκέψη τους σε ρομαντικούς προορισμούς κι όταν είχαν τη δυνατότητα τους επισκέπτονταν κιόλας για να απαθανατίσουν τον έρωτά τους σε φωτογραφίες με ονειρεμένο φόντο. Έκανε ο ένας τον άλλο να χαμογελά μόνο με τη σκέψη ότι θα ειδωθούν κι όταν αυτό συνέβαινε η ατμόσφαιρα ηλεκτριζόταν στο λεπτό από το πάθος της στιγμής. Ήταν ο ευγενικός πρίγκιπας του παραμυθιού και η καλή του η πεντάμορφη που τον μάγεψε με την εμφάνισή της. Και, όπως ήταν αναμενόμενο το ζευγάρι σφράγισε την αγάπη του με το γάμο που τους ένωσε για πάντα. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..."
The end. Happy end.
