Η ζωή είναι αναμνήσεις!

Η ζωή είναι αναμνήσεις. Αναμνήσεις που συνθέτουν το φωτογραφικό άλμπουμ του μυαλού σου που κάθε φορά που γεμίζει το στοιβάζεις μαζί με τα παλαιότερα στην καρδιά σου και ανοίγεις νέο για να γεμίσεις κι αυτό και πάει λέγοντας. Τα παλαιότερα άλμπουμ είναι κάτω κάτω, δεν ανασύρονται εύκολα, περισσότερο φθείρονται και καμιά φορά ο χρόνος περνάει από πάνω τους και τα καταστρέφει. Εκτός αν είναι φτιαγμένα από ανθεκτικό υλικό και μείνουν χαραγμένα, αναλλοίωτα κι αλώβητα στην καρδιά μας. Το υλικό με το οποίο θα φτιαχτούν ώστε να παραμείνουν ισχυρές κι έντονες οι μνήμες εξαρτάται μόνο από μας τους ίδιους.

Αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια που φροντίζουν οι γονείς μας κυρίως να μας δημιουργήσουν. Αναμνήσεις που δεν είναι πάντα γεγονότα, αλλά μυρωδιές, ήχοι,  χαμόγελα, χρώματα, γεύσεις και στιγμές. Στιγμές απλής καθημερινότητας.

Θυμάμαι τη μυρωδιά της κρέμας που έβαζε η μαμά μου στο πρόσωπό της κάθε βράδυ. Πικραμύγδαλο… Θυμάμαι το χρώμα του πρώτου αυτοκινήτου μας, εκείνο το βαθύ καφέ χρώμα που σιχαινόμουν, αλλά κατάλαβα πόσο μου άρεσε όταν πήραμε καινούριο αυτοκίνητο στο οποίο δεν ήθελα τον πρώτο καιρό να μπω. Θυμάμαι την ταβέρνα που πηγαίναμε το Σάββατο μόλις σχολούσε η μαμά με τους συναδέλφους της και τα παιδιά τους, αλλά κυρίως θυμάμαι τα σουβλάκια που τρώγαμε με τις τηγανιτές πατάτες κομμένες στο χέρι σαν τσιπς. Θυμάμαι τον ήχο που έκαναν τα  παλιά σανίδια των παιδικών δωματίων που έτριζαν όταν περπατούσαμε ακόμα και στις μύτες εκείνα τα μεσημέρια που έπρεπε να κάνουμε ησυχία για να κοιμηθούν οι γονείς. Θυμάμαι το χρώμα του ουρανού εκείνα τα καλοκαιρινά σούρουπα που ακούγονταν όλα τα ονόματα της τσακαλοπαρέας από τα στόματα των μανάδων μας που φώναζαν να γυρίσουμε από τις γειτονιές επειδή νύχτωσε. Θυμάμαι και τον Φρέντυ, το σκύλο μας που πήραμε κουτάβι και τον χάσαμε στα βαθιά του γεράματα. Ο Φρέντυ…

Μπορεί να είναι απλά, καθημερινά πράγματα, ασήμαντα… Είναι, όμως οι δικές μου αναμνήσεις! Είναι το δικό μου παρελθόν, τα δικά μου παιδικά χρόνια! Είναι, όλες αυτές οι στιγμές που στην καθημερινότητα δε δίνεις σημασία, που σου φαίνονται ρουτίνα, κάτι συνηθισμένο και επαναλαμβανόμενο. Οι επαναλήψεις, όμως, δίνουν αξία σε αυτές τις στιγμές! Η επανάληψη και η συχνότητά τους είναι που μεγαλώνει την αξία τους! Αν συνέβαιναν μια-δυο φορές δε θα χαράσσονταν ανεξίτηλα στη μνήμη σου. Θα περνούσαν τόσο γρήγορα και θα σβήνονταν μαζί με τόσα άλλα καθημερινά γεγονότα άνευ σημασίας.

Έτσι, λοιπόν, δημιουργούνται μνήμες, μνήμες που σημαδεύουν την παιδική μας ηλικία και μας υπενθυμίζουν πως ήμασταν κι εμείς παιδιά, είχαμε κι εμείς ξένοιαστες στιγμές, ατελείωτα καλοκαίρια, γεμάτες γειτονιές, χαρούμενες Κυριακές…

Συνήθως στο μυαλό μας μένουν γεγονότα που μας συντάραξαν, ευχάριστα, αλλά κυρίως, δυσάρεστα. Γι’ αυτό χρειάζονται και οι φαινομενικά ασήμαντες στιγμές της καθημερινότητας. Για να γεμίσουν τα κενά ανάμεσα στα συνταρακτικά γεγονότα και να συμπληρώσουν το άλμπουμ των αναμνήσεών μας…

Γι’ αυτό μαμά, μπαμπά, μην ξεχνάς να δημιουργείς στο παιδί σου αναμνήσεις. Αναμνήσεις μέσα από την καθημερινή ρουτίνα της πολυάσχολης ζωής του παιδιού σου. Μην ξεχνάς να βάζεις χρώμα, μουσική, αρώματα και λίγη... χρυσόσκονη ή πεταλούδες, χαμόγελα και λέξεις, όμορφες λέξεις, όπως «σ’ αγαπώ» και χειρονομίες, όχι αυτές που κοστίζουν και βρίσκονται σε εντυπωσιακό περιτύλιγμα, από τις άλλες τις ανέξοδες, τις τρυφερές, τις χαδιάρικες…