Μαμά-πολυεργαλείο

Είχα πάντα την εντύπωση, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να εργάζομαι ως καθηγήτρια, ότι αυτό είναι το μόνο επάγγελμα που μπορώ να κάνω. Αυτό το επάγγελμα ασκώ εδώ και πολλά συναπτά έτη και μάλιστα νιώθω πως όσο περνάνε τα χρόνια με τη μεγαλύτερη εμπειρία και ικανότητα που αποκτώ δεν θα μπορούσα να αλλάξω προσανατολισμό και να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Βέβαια, όλες αυτές τις σκέψεις τις έκανα μέχρι να γίνω μαμά! Γιατί έκτοτε νιώθω πως τελικά θα μπορούσα να κάνω πολλά περισσότερα πράγματα!

Θα μπορούσα κάλλιστα να γίνω μαία! Βέβαια! Αφού έμαθα τα πάντα γύρω από τη συμβουλευτική κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πολλά περισσότερα στην πράξη όταν ήρθαν στον κόσμο τα μωράκια μου! Δεν το συζητώ ότι θα γινόμουν και εξαιρετική νοσηλεύτρια, αφού γνωρίζω πλέον ποιο βηχαλάκι είναι επικίνδυνο, τι δοσολογίες φαρμάκου απαιτούνται και κάθε πότε για οποιαδήποτε παιδική ίωση και ποιες είναι οι πρώτες βοήθειες σε περιπτώσεις άμεσης ανάγκης (μακριά από μας, θε μου φύλαγε…).

Εντάξει, δε θέλω να το παινευτώ, αλλά θα γινόμουν και πολύ καλή μαγείρισσα! Ή, μάλλον, καταπληκτική ζαχαροπλάστισσα!!! Οι αδυναμία μου στα γλυκά δεν κρύβεται και την έχω μεταδώσει και στα παιδιά μου που τρελαίνονται για τις εξαίσιες δημιουργίες μου!

Με μεγάλη ευκολία θα γινόμουν και ψυχολόγος! Πρέπει να «διαβάζω» κάθε συμπεριφορά, να ερμηνεύω κάθε κλάμα – κυρίως ψεύτικο-, να σκέφτομαι με βάση τα συναισθήματα που θα προκαλέσει η κάθε κουβέντα μου και να διαχειρίζομαι τα συναισθήματα που δημιουργούν άλλοι στα παιδιά μου.

Με επιτυχία θα έκανα και τον τροχονόμο ή το διαιτητή, αν θέλετε, ακόμα και το δικαστή, αφού καθημερινά πρέπει να μπαίνω ανάμεσα σε παιδικούς καβγάδες για το αν το παιχνίδι αυτό είναι δικό του ή δικό της, αν έβαλα περισσότερο φαγητό στη μικρή κι αν είπα περισσότερα σ’ αγαπώ σε έναν από τους δύο… (τι τραβάω η μάνα…)

Σ’ αυτό, όμως,  που θα διέπρεπα θα ήταν το επάγγελμα του ανιματέρ! Βεβαίως! Μπορώ να κρατάω το ενδιαφέρον των δυο μικρών μου αγγέλων αμείωτο με χίλιους δυο τρόπους καθημερινά. Τα κάνω όλα και συμφέρω! Τρέχω, παίζω μπάσκετ, τραγουδάω, χορεύω, κάνω κουκλοθέατρο, λέω παραμύθια, ιστορίες, κυλιέμαι στα πατώματα, παίζω μπουγέλο, μεταμφιέζομαι σε κάθε ζώο και το μιμούμαι ταυτόχρονα, τι άλλο; Πολλά και διάφορα… μήπως μετά από όλα αυτά που ανέφερα αυξάνεται θεαματικά (ή τρομακτικά;) ή λίστα; Αθλήτρια, χορεύτρια, νηπιαγωγός, ηθοποιός, μίμος, συγγραφέας παιδικών παραμυθιών και … σταματήστε με αρχίζω και τρομάζω…

Για να μην πανικοβληθώ θα παραδεχτώ ότι δε θα γινόμουν καλή καθαρίστρια (βαριέμαι αφόρητα το σίδερο, προτιμώ να κάνω την τίγρη είναι πιο διασκεδαστικό), αλλά ούτε και λογίστρια ή οικονομολόγος (ό,τι μου ζητήσουν, σε λογικά πλαίσια πάντα, τους το αγοράζω δεν μπορώ να τους χαλάσω χατήρι…). Ως στυλίστρια θα αποτύγχανα παταγωδώς, αφού συνήθως ντύνω τα μικρά μου και ο σύζυγος τους βάζει κάτι άλλο (έχει καλύτερο γούστο από μένα – λέει), ενώ ως ταξιτζής θα έπαιρνα κανέναν χριστιανό στο λαιμό μου έτσι όπως οδηγώ σα δαιμονισμένη…

Βέβαια, όλα αυτά θεωρητικά θα μπορούσα να τα κάνω, αλλά η πραγματικότητα δείχνει πως όλες οι μανούλες είμαστε καλές ή καλύτερες σε αυτά τα «επαγγέλματα» μόνο για τα δικά μας παιδάκια. Η καθεμιά πάντως αναλαμβάνει σ’ αυτό το ταξίδι της μητρότητας  τόσους πολλούς και διαφορετικούς ρόλους που είναι σίγουρο τουλάχιστον πως δε θα βαρεθεί ποτέ!!!