Σκέψου πόσες φράσεις των παιδιών σου καθημερινά σε κάνουν να πεταχτείς σαν ελατήριο. "Μαμά, πεινάω", "Μαμά, χτύπησα", "Μαμά, πονάω"... Θα μπορούσα να απαριθμήσω δεκάδες... Αυτή η λέξη, όμως, που εμένα τον τελευταίο καιρό - λόγω και της καραντίνας, βεβαίως - με τσιτώνει περισσότερο είναι "Μαμά, βαριέμαι"!!!
"Βαριέμαι"! Δεν είναι ότι τσατίζομαι που γκρινιάζει ο μικρός, αλλά νιώθω πως εγώ είμαι αυτή που πρέπει, οφείλει να βρει έναν τρόπο να τον κάνει να πάψει πια να βαριέται. Αισθάνομαι ένα βάρος βρε παιδί μου, μια ευθύνη. Γιατί να βαριέται; Πρέπει να βρω κάτι δημιουργικό, αλλά ενδιαφέρον, κάτι καινούριο, αλλά όχι πολυέξοδο, κάτι που να διαρκέσει ώρα, αλλά να μην κουράσει.... Πονοκέφαλος. Αν τον στρέψω σε οθόνες, θα χαρεί, αλλά δε θέλω εγώ. Να έρθει κάποιος φίλος δε γίνεται γιατί είναι μεσημέρι, για βόλτα μέσα στον καύσωνα ούτε λόγος, και πάει λέγοντας...
Είναι κι αυτός ανελέητος! Το ένα του ξινίζει, το άλλο του βρωμάει. Κι έχω κατεβάσει ένα σωρό ιδέες, κι έχω προτείνει ό,τι μπορείς να φανταστείς, και αυτός συνεχίζει να με κοιτάει με αυτό το βλέμμα όλο αποδοκιμασία και απογοήτευση, έτοιμος να βγάλει το πόρισμα ότι εγώ φταίω για τη βαρεμάρα του που δεν μπορώ να βρω το ιδανικό παιχνίδι!
Δε μας φτάνει που πρέπει να φροντίσουμε για το σπίτι, τα ρούχα, το φαγητό, τους λογαριασμούς και ένα σωρό άλλες δουλειές, πρέπει τη στιγμή που το παιδί θα πει τη μαγική λέξη "ΒΑΡΙΕΜΑΙ" να σταματήσουμε ό,τι κάνουμε (μαγείρεμα, σιδέρωμα, κτλ) και να φροντίσουμε για αυτή την εξίσου σημαντική ανάγκη που του δημιουργήθηκε.
Και κάπως έτσι, θυσιάζονται όλες οι δουλειές που είχες να κάνεις - δε σε χαλάει κιόλας - και στρογγυλοκάθεσαι στο πάτωμα να παίξεις με αυτοκινητάκια, άλλοτε τρέχεις πάνω κάτω κάνοντας τον κάουμπόϋ, στήνεις σκηνές με σεντόνια και μανταλάκια, διηγείσαι ό,τι ιστορία θυμάσαι από την κατασκήνωση με τους προσκόπους που είχες πάει στα δώδεκά σου και καταλήγεις κατάκοπη στον καναπέ, με μια κούραση χειρότερη από αυτή των οικιακών εργασιών που άφησες στη μέση, αλλά τόσο χαρούμενη που τα κατάφερες! Τόσο ευτυχισμένη που στάθηκες επάξια στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρίθηκες άψογα στο απαιτητικό κοινό σου. Έκανες κάποιον να γελάσει, να περάσει καλά, δημιούργησες μια ανάμνηση, έκανες κάτι ξεχωριστό!!!
Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι δε χρειάζονται και πολλά για να κάνεις κάποιον χαρούμενο. Λίγος χρόνος, λίγη φαντασία, λίγη τρέλα παραπάνω και καλή διάθεση!!! Για όλα αυτά τα "Βαριέμαι" και για όσα ακόμα θα έρθουν, μανούλα, ξεδίπλωσε και πάλι τα ταλέντα σου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου